1. |
ΤΙ ΚΟΙΤΑΤΕ;
04:18
|
|
||
|
ΤΙ ΚΟΙΤΑΤΕ;
Στον τόπο του Προφήτης κανένας δε ζει...
Για τα λόγια διψούν, με το κώνειο σκοτώνουν...
Το ρόλο του παίζει σε μια πόλη φτηνή
κι αν το βλέμμα σηκώσει,
στον Καιάδα κλωτσιά και ελεύθερη πτώση...
Πάντα κάπως έτσι ήταν, κάπως έτσι θα 'ναι...
Δε θα σας κάνω τη χάρη, θα το θυμάμαι!
Πάντα κάπως έτσι ήταν, κάπως έτσι θα 'ναι...
Εδώ ψηλά απ' το πάλκο δε σας φοβάμαι!
Εσείς εκεί κάτω!
Σα χάνοι τι κοιτάτε;
Έτσι που καταντήσαμε τα βράδια πως κοιμάστε;
Εσείς εκεί κάτω!
Από «ξένους» τι ζητάτε;
Στην ίδια πόλη μεγαλώσαμε μαζί αν το θυμάστε!
Στον τόπο του Προφήτης κανένας δε ζει...
«Βασιλιά» τον υμνούν και «ληστή» το σταυρώνουν...
Πιλάτοι και Ιούδες, Φαρισαίοι πολλοί,
με αίμα τας χείρας τους νίπτουν,
για τ' αργύρια ξανά όπου έφτυναν, γλείφουν...
|
||||
2. |
O TEMPORA, O MORES
03:36
|
|
||
|
O TEMPORA, O MORES*
O tempora, ο mores!
Εδώ ο κόσμος πεθαίνει
κι ένα ατέλειωτο σκυλάδικο υπογράφει
τις στερνές του ώρες...
Εδώ ο κόσμος κοιμάται
κι ένα σύστημα ανενόχλητο ασελγεί
πάνω σε γιους και κόρες...
Τυφλή μονοτονία...
Όπιο των αμνών...
Φασιστικά ηχεία
στη χώρα των σκυφτών...
Ραδιόφωνα κι οθόνες...
Οι μαριονέττες σωπαίνουν
κι ένα κομπιούτερ μας ντοπάρει
μ' ερμαφρόδιτες σκληρές ορμόνες...
Τους υπηρέτες προστάζουν
και μεις οι άβουλοι υπερήφανα
τηρούμε νόμους και κανόνες..
O tempora, ο mores!
Τυφλή μονοτονία...
Όπιο των αμνών...
Φασιστικά ηχεία
στη χώρα των χαρούμενων,
ανίδεων σκυφτών...
* «O tempora, o mores!» ("Ω καιροί, ω ήθη!")
Κικέρων (106 -- 43 π.Χ)
|
||||
3. |
ΠΑΤΕΡΕΣ
04:35
|
|
||
|
ΠΑΤΕΡΕΣ
Δες τους εκεί μπροστά σου,
στο χαζοκούτι που προσκυνάς!
Άκου τα είδωλά σου
κι ό,τι σου λένε να μην ξεχνάς να τα μασάς!
Για κοίτα μεσ’ των παιδιών σου
αυτά τα μάτια που ξεπουλάς!
Και ζήτα απ’ το Θεό σου
μέρα τη μέρα, όπως όπως να περνάς!
Πατέρες της χρυσής, της άχρηστης γενιάς,
πώς είναι να υπομένεις;
Της Ιστορίας βολεμένοι φοιτητές,
πώς είναι να σωπαίνεις;
Κρυφτείτε φτωχοί επαίτες
πίσω απ’ το φόβο,
πιστοί σ’ όσους σας κλέβουνε!
Σταυρώστε συγχωροχάρτια
για λίγα ψίχουλα που περισσεύουνε!
Νοικοκυραίοι, που άλλους μπελάδες
κάποτε γύρευαν, πια δε γυρεύουνε…
Και των παιδιών τους χτίζουν το μέλλον
με τα ρουσφέτια, που, χρόνια τώρα, μόνο ξέρουνε!
Πατέρες της χρυσής, της άχρηστης γενιάς,
πώς είναι να υπομένεις;
Της Ιστορίας βολεμένοι φοιτητές,
πώς είναι να ξεχνάς;
|
||||
4. |
ΜΕΤΡΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ
03:18
|
|
||
|
ΜΕΤΡΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ
Όταν ο κόσμος σου γυρίσει ανάποδα
κι όταν τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου
μοιάζεις να τη χάνεις,
θα ‘ναι αυτοί οι μετρημένοι στα δάχτυλα,
τον εαυτό σου μεσ’ το βούρκο μην ξεχάσεις...
Θα ‘ναι εκεί όταν τα ψέματα τελειώσουνε…
Θα σε κρατήσουνε στα χέρια τους γερά,
για να κρατήσεις
όταν τα λάθη σου ξανά σε γονατίσουνε…
Αυτοί που μοναχά για χάρη τους
δε θα τα παρατήσεις…
Κι όλοι αυτοί που ξέχασαν, χάνονται,
αυτοί που την αλήθεια απεχθάνονται,
σαν περιπλανώμενες μορφές που ξεθωριάζουν…
Κι αυτοί που σου σκουπίσαν τα δάκρυα,
αυτοί οι μετρημένοι στα δάχτυλα,
δε σε πρόδωσαν ποτέ, ποτέ δε θα προδώσουν…
|
||||
5. |
ΠΑΝΗΓΥΡΙ
04:05
|
|
||
|
ΠΑΝΗΓΥΡΙ
Θεματοφύλακες των ανήθικων,
μπασταρδεμένων, φτηνών ηθών...
Υποκριτές, της εικόνας σας έρμαια,
οι χορευτές των νεκρών ηδονών..
Αξιολύπητοι γλεντοκόποι,
του «θεαθήναι» εσείς εραστές..
Της θλιβερής σας κουλτούρας οι άξιοι
και του κορμιού σας οι άθλιοι πραγματευτές..
Αιδώς Αργείοι!*
Τι τραγικό πανηγύρι..
Αιδώς Αργείοι, αιδώς!
Δεν έχει τέλος αυτός ο ξεπεσμός!
Ετοιμοθάνατη, φτωχή Παράδοση
οι ματαιόδοξοι σε χαιρετούν!
Κρύβουν τη γύμνια τους μεσ' τα στολίδια σου
και στα σκυλάδικα σε τραγουδούν..
* "Αιδώς Αργείοι!" ("Ντροπή Έλληνες!")
Ομήρου Ηλιάδα Ε 787 / Ο 502 / Ν 95
|
||||
6. |
ΥΠΟΣΧΕΣΗ
04:49
|
|
||
|
ΥΠΟΣΧΕΣΗ
Μία μαγική σου εικόνα, μακρινή,
μήνες πια, έμαθα να προσμένω...
Μόνη, η δική μας αλήθεια, φωτεινή,
υπόσχεση παντοτινή...
Μία μελωδία μου πάντα να κρατάς,
να σιγοτραγουδάς τα όνειρά μας...
Δρόμοι και χιλιόμετρα τόσα μακριά,
να 'ρχομαι βράδυ, κρυφά...
Πλανιέμαι!
Η αυγή σ' αγκαλιάζει...
Φοβάμαι...
Μοναχός θα χαθώ...
Μία μελωδία μου πάντα να κρατάς,
να σιγοτραγουδάς τα όνειρά σου...
Σαν τότε, κοντά σου μα τόσο μακριά,
θα 'ρχομαι βράδυ, κρυφά...
|
||||
7. |
|
|||
|
ΑΡΝΗΘΕΙΣ
Έρχεται σε μερικούς ανθρώπους,
που το μεγάλο "Ναι" ή το μεγάλο "Όχι"
για να πουν, μια μέρα...
Φανερώνεται αμέσως όποιος το 'χει
έτοιμο μέσα του το "Ναι"
και λέγοντάς το στην τιμή και στην πεποίθηση
πηγαίνει πέρα...
Ο αρνηθείς δε μετανιώνει...
Κι αν τον ρωτούσαν, "Όχι" θα 'λεγε ξανά...
Εκείνο τ' "Όχι", το σωστό, που στη ζωή του όλη,
τον καταβάλλει, μα αυτό τον σώζει
και τον λυτρώνει αληθινά...
|
||||
8. |
ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ
05:31
|
|
||
|
ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ
Παράξενος, μα γνώριμος ο φόβος,
πείσμα γεμάτος για τη μέρα που ανατέλλει...
Απόκρημνος και δύσκολος ο δρόμος
και μια τρεμάμενη ελπίδα, που μέσα μου ξεμένει…
Κι ό,τι επιμένει,
το αναγκάζω να πεθαίνει!
Όποιος μπορεί εδώ θ’ αντέχει,
ξανά θα σηκωθεί…
Όποιος μπορεί του εαυτού του
τα φαντάσματα να δει…
Παράξενη και άδικη η μοίρα…
Λιγότεροι, μα δυνατοί, σαν πάντα «ένα»…
Σκληρή κάθε απόφαση που πήρα…
Λιγότεροι και σίγουροι για μας κι για κανέναν…
Παράξενος, μα όμορφος ο φόβος
κι ο δρόμος ανατέλλει ξανά απ’ την αρχή…
Παράξενο πώς πέρασε ο χρόνος
και έμαθα πώς είναι να μπορεί να συγχωρεί,
όποιος μπορεί…
|
||||
NORMA the band Ioannina, Greece
Οι NORMA the band δημιουργήθηκαν το 2006 στα Ιωάννινα. Ο ήχος τους κινείται στο ευρύ φάσμα της rock και hard rock μουσικής
και ο ελληνικός στίχος που χρησιμοποιούν είναι κυρίως πολιτικός και κοινωνικός.
Οι NORMA the band είναι:
Θοδωρής Τσιρώνης: Κιθάρες/Φωνές
Γεωργία Μάντζιου: Μπάσο
Κώστας Μπέλλος: Κιθάρες/Φωνητικά, Samples/Electronics
Στέφανος Χρηστίδης: Κιθάρες
Χρήστος Παπαγιαννόπουλος: Τύμπανα
... more
If you like NORMA the band, you may also like:
Last Stop To Nowhere
by Reflection Black
Cinematic-scale goth from Reflection Black with catchy melodies, dreamy synths, punchy rhythms, and a sense of timelessness.
go to album
Mantra Monolith
by Seer of the Void
Massive riffs and moribund themes power this aptly titled slab o' doom from Greek stoner metal outfit Seer of the Void.
go to album
Fiery and dark alternative rock from this up-and-coming Dublin four-piece takes a defiant look at harsh truths and experiences.
go to album
UK metalcore band Architects roar back with a vengeance and all the bludgeoning riffs and triumphant choruses your heart desires.
go to album
If you like big mean riffs and dirty garage punk bands who wear leather jackets, have we got a record for you.
go to album
With its bold choices and vivid songwriting, the icon's first album in 21 years is a career triumph well worth the wait.
go to album
Wet Cactus - Magma Tres
by Electric Valley Records
A stoner-rock opera with dystopian themes, the Italian band's third LP fuses apocalyptic fury with psychedelic splendor.
go to album
